Bilge Lider Olmanın Yolları…

Lider bir yönetici, başarılı bir kariyer için sırlarını paylaşıyor

Kendiniz için nasıl vizyon oluşturabilirsiniz, başarılı stratejileri nasıl geliştirebilirisiniz?

Neden başarısız oluyorum diye hiç düşündünüz mü? Evet, düşündünüz ve başarısızlığınıza yüzlerce bahane buldunuz. Eğer bahane bulmak para kazandırsaydı şimdiye kadar çoktan zengin olmuştunuz.

Artık bahaneleri arkasına saklanmaktan vazgeçin ve çevrenize bakın. Aynı sırayı paylaştığınız eski okul arkadaşınız çok iyi bir yere geldiyse, sizinle aynı futbol takımında oynayan arkadaşınız daha başarılı olduysa ya da yanınızdaki büfe sahibi olan arkadaşınız bir fastfood zinciri kurduysa sorunu kendinizde aramalısınız. Şartlarınız eşit olmasına rağmen onlar başarılı olmayı seçtiler.

Neden mi? Aslında çok basit: Karşılaştıkları problemleri çözmek için doğru formülü uyguladılar. Bu formül nedir diye soruyorsanız elinizdeki kitapta bulunuyor. Tek yapmanız gereken kitabın içindekileri doğru uygulamalısınız…

Kitabı ben bir markette indirimli kitaplar reyonunda gördüm, alıp almamakta tereddüt ettim nedense. Yarın kütüphaneye bakayım orda sanki gördüm bu kitabı, olmasa akşam eve dönerken alırım diyerek reyona geri bıraktım. Ve haklı çıktım, kütüphanede buldum bu kitabı. Malum bu sıralar kişisel gelişim kitaplarına merak sardım. O sebeple de bu kitap benim ilgimi çekmişti.İşte bu merakla okumaya başladığım kitap ve kitaptaki bilgiler beni pek doyurmadı.

Kitap ağrılıklı olarak kadın yöneticiler için yazılmış ki yazar kadınlara yönelik bir liderlik enstitüsünün başkanı. Bu konuda yaptığı çalışmaları taktir etmedim değil.

Kitap üç bölümden oluşuyor. İlki Temel Oluşturma adı altında kendimizi geliştirmek adına bilgiler veriyor, ama hepsi bilindik şeyler.

Ve bazı bilgiler bizim iş hayatımız için pek geçerli olmayan şeyler.

Bunun yanında verdiği bazı bilgilerin iş hayatına atılan genç arkadaşlarımın işine yarayabileceğini de söylemem lazım, haksızlık etmemek adına.

İkinci bölüm ise Yolculuğu Yönetmek olarak adlandırılan inşa ettiğiniz temelin üzerine nasıl bina kuracağınız anlatıyor, alt başlıklar halinde.

Tüm bölümlerin sonunda bizden yapmamızı istediği uygumlalar var yazarın ki ben kitabın en çok bu kısmını sevdim. Gayet faydalı uygulamalar vermiş okuyucusuna.

Dediğim gibi iş hayatına yeni giren arkadaşlarım için güzel uygulamalar olsa da, tepelerdeki rüzgârlar Türkiye’de hiç de yazarın anlattığı gibi esmiyor maalesef.

Kitabın en son bölümü Nasıl Başardılar adı altında çeşitli firmaların başarı öykülerini anlatıyor. Ben burada başarılı olmuş firmalar ki anlatılan öykülerin hepsi o kadar bilindikti ki, kadınların öykülerinin olmasını tercih ederdim. Çünkü kitap ağırlıklı olarak kadınlar içini kadın yöneticiler için yazılmıştı.

Bu arada kitap çevirisini hiç mi hiç beğenmedim, düşük cümleler, anlatımda bozukluklar beni oldukça rahatsız etti. Ayrıca kitabın baskısına da özenilmemiş, Nasıl Başardılar kısmında aynı öykü iki kere basılmıştı.

Yani kitabı ben çok fazla beğenmedim, içinde güzel birkaç ipucu olsa da bütün olarak beni tatmin etmedi maalesef.

Benden bu günlük bu kadar;

Sevgiyle ve bilgiyle kalın…

Kitapkurdu Sevgilim…

 

Zıt karakterlerine rağmen Cath ve Si iyi arkadaştı. Biri dağınık ve içekapanık, diğer titiz ve kaprisliydi. Biri erkek, biri kadındı ve her ikisi de hayatlarının erkeğini arıyorlardı. Onların çok yakın iki arkadaşı vardı. Josh ve Lucy. Evli olan bu çiftin insanı dehşete düşüren korkunç bir çocuğu ve bu çocuğunda tüyler ürpertici İsveçli bir dadısı vardı.

Tabii bir de romanın olmazsa olmaz Portia’sı vardı elbette – güzel Portia- , geçmişte bir gece hepsinin kalbi kırmış ve onlardan uzaklaşmıştı.

Yıllar sona bir gün ortaya çıktığında da bu dört arkadaşın hayatını tamamen değiştirerek altüst eden olaylara neden olmuştu.

Arkadaşlıkların, kitapların, kitap kurtlarının, dadıların mutlulukları ve aşkları üzerine kurulu duygulu ve komik bir kitap.

Nasıl tanıtımı güzel değil mi, en azından benim hoşuma gitmişti. Ve hafta sonu okuması için bu kitabı seçmeme yol açmıştı kütüphaneden. Ama kitap benim için tam bir hayal kırıklığı oldu. Öncelikle değişen bir okuma alışkanlığımdan söz edeyim, ki aldığım kararı daha iyi açıklayabileyim size;

Eskiden bir kitaba başlayınca illaki bitirmem gerektiğini düşünür ve bittirirdim, oflaya puflaya da olsa. Artık öğle düşünmüyorum ve de yapmıyorum. Sonuçta okuduğum kitap bir ders kitabı değilse, öğretici bir kitap değilse zorlamıyorum kendimi. Sadece zamanımı hoşça geçirmek üzere aldığım bir kitap benim zamanımı hoş geçirmemi sağlamıyor, bana okurken zevk vermiyorsa neden direteyim ki? Bilmem bana katılır mısınız?

İşte bu yeni kakarım doğrultusunda bu kitabı okumayı 53 sayfada bıraktım. Olaylar, karakterlerin anlatımı, hikâyenin kurgusunu hiç mi hiç sevmedim ve gidişatına da bakınca da kanaatim değişmedi. Ve de bu sene okuduğum tüm kitapları burada sizlerle paylaşma kararı aldığım için, bu kitabı okumasam bile okuma amacı ile almıştım, sizlerle bu yorumumu paylaşmak istedim.

Bugün ki paylaşım benim için değişik bir paylaşım oldu.

Umarım kitaba pek fazla haksızlık etmemişimdir?

Peki, siz bu kitabı okudunuz mu?

Yorumunuzu benim ile paylaşır mısınız?

Sevgiler…

 

 

 

Sen Ölünce Kim Ağlar ?

Gençlik yıllarımda, babam bana asla unutamayacağım bir şey söylemişti: ‘’ Oğlum, doğduğunda bütün dünya sevinirken sen ağlıyordun. Öyle bir yaşam sür k, öldüğünde sen sevinirken bütün dünya ağlasın.’’ Hayatın anlamını unuttuğumuz bir çağda yaşıyoruz. Bir insan kolaylıkla Ay’a gönderebiliyoruz, ancak karı dairemizde yeni taşınan komşumuzu ziyaret ermekte güçlük çekiyoruz.

George Bernard Shaw’a ölüm döşeğinde, ‘’ Hayatınızı yeni baştan yaşama fırsatınız olsaydı, ne yapardınız?’’ diye sorulmuş. Shaw biraz düşünmüş ve sonra derin bir iç çekişle, ‘’ Olabileceğim, ama asla olmadığım kişi olmak isterdim,’’ demiş. Aynı şeyin sizinde başınıza gelmemesi için bu kitabı yazdım.

 

O halde siz bu kitaba başlarken, size soruyorum:

 

Siz öldüğünüzde ardınızdan kim ağlayacak?

Bu gezegenden gitme ayrıcalığına ulaştınız zaman kaç yaşamı etkileyeceksiniz?

Sizi takip eden nesiller üzerinde nasıl bir etki bırakacaksınız?

Son nefesinizi vermeden önce arkanızda bıraktığınız imza ne olacak?

Bu kitabın yazarını belki çoğunuz biliyorsunuzdur, Ferrari’sini Satan Bilge kitabının yazarı. Ben adı geçe kitabı okumadığım için yazar ile ilk tanıştığım kitap oldu bu.

Kişisel gelişim kitapları da benim için yeni tanıştığım bir tür olmasına karşın, okumaktan keyif aldığım ve benim hayatı algılamamda zaman zaman yeni kapılar açan bir tür oldu. Eğer bir de rahat okunan bir kitap ise hafta sonu, dinlenmek üzere koltuğumda oturduğumda okumaktan oldukça keyif aldığım bu tür kitaplarda, bu hafta sonu okumak için seçtiğim bu kitabı bir solukta bittirdim.

Dilli oldukça sade ve akıcı bir dille yazılmış olan bu kitabı genel olarak değerlendirmem gerekirse; sevdim. Tavsiye eder miyim, evet!

Kitap önsöz hariç olmak üzere 101 bölümden oluşuyor.  Yaşadığımız hayatı düzenlemek ve daha iyi bir hayat yaşamak için yazarın bize önerdiği 101 yollu bize anlatan bu bölümlerde benim de oldukça dikkatimi çeken, artık bende böyle yapmaya başlamalıyım dediğim bölümler oldu. Eğer sizde bir gün bu kitabı okursanız, sizinde faydalanacağını düşündüğüm şeyler içeren bölümler olacağından da eminim.

Mesela; 78 madde olan Başladığınız Her Kitabı Bittirmeyin.

Ben başladığım her kitabı bittirmeye çalışırım, sevmesem, sayfalarını zor çevirsem bile bittirmek için sanki kafama bir silah dayanmışçasına inat ederim.

Ben satın aldığım her kitabı baştan sona okumam gerektiğinin suçluluk hissini yaşardım. Kısa süre sonra okunacak kitaplarımın kontrolüm dışında yığıldığını ancak okumaktan gitgide daha az zevk aldığımı fark ettim. Bitireceğim kitaplar konusunda daha seçici olmaya başladıktan sonra, sadece okumakla kalmadım, her birinden çok daha fazla şey öğrendim.

Eğer bir kitabın ilk üç bölümünü okuduktan sonra, kayda değer hiçbir bilgi edinmediğinizi düşünüyorsanız ya da kitap ilginizi çekmeyi başaramadıysa, kendinize bir iyilik yapın. Kitabı bir kenara koyun ve ( kitaplarınızın içinden başka bir tane seçerek ) zamanınızı daha iyi değerlendirin.

İşte bende bunu artık 2016’da okumak üzere alacağım kitaplarda uygulayacağım. Bir kitabı bitirmek için kendimle savaşmak yerine, zamanımı keyif alacağım kitaplar için harcayacağım. İşte bunun gibi yeni karlar, yeni bakış açıları oluşturmamda farklı bir bakış açısı getiren bu kitabı sizlere de öneririm.

Beni kitaptan yararlandığım bir nokta daha var ki, onu belirmeden yazımı bittirmek istemiyorum: Yazarın okunması için tavsiye ettiği kitaplar. Hepsini okuma liste ekledim. Okudukça da sizlerle paylaşacağım.

Eğer daha bu kitabı okumuşsanız ise de benimle kitap hakkında görüşlerinizi paylaşır mısınız?

Sevgiler…

 

Yaşamın trajedisi ölüm değil, yaşarken içinizde ölmesine izin verdiklerinizdir.

Norman Cousins

 

 

 

 

 

 

Polisiye Bir Öykü…

Macar yazar Imre Kertesz, Kadersizlik, Fiyasko ve Doğmayacak Çocuk İçin Dua adlı romanlardan oluşan üçlemesiyle 2002’de Nobel Edebiyat Ödülü’ne değer görülmüştü. Kertesz, bu yarı – otobiyografik üçlemesinde, 2. Dünya Savaşı yıllarında Nazilerin toplama kamplarında yaşadıklarını ve yaşananları olağanüstü bir dille anlatıyordu.

Polisiye Bir Öykü ise, adının ilk ağızda çağrıştırdıklarının tersine, alışılmış anlamda bir polisiye değil. Yazarın sansüründen korunabilmek amacıyla anlatı mekânı olarak seçtiği kurmaca bir Latin Amerika ülkesindeki zorba yönetime bağlı gizli polis örgütünün keyfi uygulamaları üstüne özlü bir öykü.

1970’lerin sonlarına doğru yazılmış olan Polisiye Bir Öykü’nün, bildik Kertesz romanlarından bir farkı var: Çoğu kez olup biteni kurbanın gözünden anlatmayı yeğleyen yazar bu kez olay örgüsünü bir işkencenin gözünden aktarıyor.

Polisiye Bir Öykü, zekice kurgulanmış, insanın kanını donduracak kadar soğukkanlı bir yergi.

Tanıtımda ki bir cümleye kesinlikle ve kesinlikle katılıyorum. Kanımı donduracak kadar soğukkanlı bir yergiydi bu öykü. 80 Sayfalık bu kitabı bir solukta, zaman zaman üzülerek, zaman zaman kızarak ve zaman zaman yaşananları hissederek okudum.  Anlatı dili bir o kadar yalın ama buna karşın bir o kadar çarpıcı. Bazı gerçekleri bir tokat gibi okuyucuya çarpan bir öykü.

Yazarın daha önce hiçbir kitabını okumadım, ama kendi ifadesi ile sadece sadece iki haftalık bir zaman diliminde yazılmış olan bu uzun öykü bu kadar etkileyici olabiliyorsa diğer kitapları hayal edip, bir an önce okumak isteğimi bastıramıyorum. Umarım kütüphaneden yazarın diğer kitapları da mevcuttur diye içten içe de dua ediyorum.

‘’ Hayır, ’’ diye karşılık verdi. ‘’ O sırada anlamamıştım. Daha sonra bir keresinde anlamıştım. Şimdi de tekrar anladım. Ama ne önemi var ki, ‘’ diye eliyle boş versene der gibi işaret yaptı, ‘’ bunu sizin gibi insanlar zaten anlayamaz. ‘’

Sandığından daha iyi anlıyordum. Ama şaşırmıştım: Martens’te – büyük bir makinenin önemsiz küçük vidası olan bağımsız insan kişiliğinin her türlü karar ve idrak yetisini bir yana bırakmasının ardından- bu kişiliğin bir kez daha belirebileceğini ve kendini göstermeye çalışacağını hesaba katmamıştım.  Yani konuşmasını ve yazgısını açıklamak istemesini beklememiştim. Deneyimlere göre, bu çok nadir görülen bir şeydir. Kanımca herkes bunu yapma, üstelik kendi tarzında yapma hakkına sahiptir. Martens bile. Ben de onun isteğini yerine getirmesini sağladım.

Sizde Martens’in öyküsünü merak ettiyseniz, bir işkencecinin göründen bir öyküyü okumak isterseniz ki bence isteyin, bu uzun öyküyü kesinlikle ve kesinlikle okumalısınız.

Güzel bir dünyada, güzelliklerle dolu bir gelecek dileği ile

Sevgiler…