Bir kartal, tavuk yumurtaları üzerine kuluçkaya yatsa ne
olur biliyor musun küçük adam?
Başlangıçta kartal, yumurtalardan kartal yavrular
çıkacağını, bunların büyüyüp küçük kartallar yetiştireceğini sanır. Birde bakar
ki yumurtalardan civciv çıkıyor. Çaresizlik içinde bulunan kartal, civcivlerin
büyüyüp kartal olacağı umuduna sarılır bu kez. Ama civcivler büyüp büyüp birer tavuk haline
gelmektedir.
Kartal bu durumda, gıdaklayan tavuklarla civcivleri yeme
itkisi duyar. Onu yemekten alıkoyan tek şey küçük bir umuttur; bu civcivlerden
birinin bir gün küçük bir kartal olabileceği, büyüyüp kendisi gibi yetenekli,
kendisi gibi çok çok yükseklerdeki yuvasından bakıp uzakları görebilecek,
böylece yenidünyalar, yeni düşünceler ve yeni yaşama biçimleri bulunduğunu
anlayıp bunları arayabilecek büyük bir kartal olabileceği umudu. Üzgün ve
yalnız kartal yumurtalardan çıkan tavuk ve civcivleri yemekten alıkoyan şey
yalnızca bu küçük umuttur işte.
Tavuklarla ve civcivlerle gelince, onlar bir kartalın
kuluçkaya yatması sonucu dünyaya geldiklerinden habersizdirler. Nemli, karanlık
vadilerde çok çok yükseklerde sarp kayaların üzerinde yaşadıklarından
habersizdiler. Tek başına kalmış kartal
gibi uzaklara bakmazlar. Kartalın kendilerine getirdiği yiyecekleri tıkınıp
durmaktadırlar boyuna, durmada gagalamakta ve karınlarını doyurmaktadırlar.
Yağmur yağdığında ya da fırtına koptuğunda onun güçlü kanatları altından
ısınmakta, korunmaktadırlar. Kartalsa kimsenin yardımı olmadan kendi gövdesini
fırtınaya siper etmektedir.
Daha da kötüsü, bu tavuklar ona tuzaklar kurmakta, siperler
ardına gizlenerek ona ucu sivri kaya parçaları, taşlar atmaktadırlar. Onların
kendisine kötülük yaptığını anlayan kartal önce bu tavukları parçalama istediği
duyuyor. Ama düşünür, onlara acımaya başlar. Belki, diye umar, gün gelir, bu
yalnız önünü gören ve gıdaklamaktan, yalanıp yutmaktan başka bir şey bilmeyen
tavuklar arasından kartal gibi olma yetisine sahip bir yaratık çıkar.
Yalnız kartal, bugün bile umudunu yitirmiş değildir. Bu
yüzden kuluçkaya yatmayı, civcivler çıkarmayı sürdürmektedir.
umut işte.. her defasında yenisine sarılmadan yaşamak çok zor.
YanıtlaSilGerçekten anlamlı evet bu yazı olmuş ...
YanıtlaSilEline emeğine sağlık çok güzel bir yazı
Nice blog dear!
YanıtlaSilThanks for your visit on my blog too, Thanks for your comment and for following in GFC, I follow you in G+ and GFC, could you follow back in Both, please? :)
xxx
www.travelera.es